ای کاش بودی تا شانه هایت مرهم هق هق گریه های بی پایانم بود

و سینه پاکت ، صنوقچه رازهای درونم

ای کاش چادر شب دوباره بر شهر گسترده می شد

و خواب آن ملکه زیبایی همه چشمها را روی هم می گذاشت

تا هیچ کس شاهد دوستی ما نباشد و بر آن رشک نبرد

تا آتش این حسادتها دوستی ما را نسوزاند

بگذار دستان پر مهرت سهم آغشته به شوکران نفرت را از قلبم خارج کند

بگذار خزان و زمستان عمرم پایان یابد

و به امید رسیدن به تو بهار را پذیرا باشم