دوباره دل هوای با تو بودن کرده

نگو این دفعه دوری عشقتو باور کرده

دل من خستس از این دست به دعاها بُردن

همه ی آرزوهام با رفتن تو مُردن

حالا من یه آرزو دارم تو سینه

که دوباره چشم من تو رو ببینه

واسه پیدا کردنت تن به دل صحرا میدم

آخه تو رنگ چشات قیمت دنیارو دیدم

توی هفت تا آسمون تو تک ستاره منی

به خدا ناز دو چشماتو به دنیا نمیدم

آنقدر از هم دوریم که دلم میخواد یه پرنده بشم همین جور پر بزنم تا به جایی برسم که فقط تو بهم دونه بدی

همون قدر که تنمون دور از هم مونده دلامون مالِ همه

دلامونو هیچکی نمیتونه جدا کنه

رابطه از یک نگاه شروع می شه

از یه لبخند از یه کلمه مثل سلام

رابطه گاهی با نوشتن یه نامه شروع می شه

یه نامه که دل تنگی هاتو پاک می کنه و طعم شیرین اشنایی رو زیر پوستش بیدار

می کنه!

رابطه گاهی با خوندن یه شعر شروع می شه

یه کتاب که نه تاحالا نویسندشو دیدی و نه می شناسی .. نه تا به حال به زبون

مادری اون حرف زدی

اما وقتی قصه اون رو می خونی با تجربه هاش اشنا می شی

رابطه گاهی با یه دکمه روی صفحه کیبورد شروع می شه

یه دفعه می بردت اون ور دنیا ..اون ور رویاهات .. اون ور سرزمین خاطرات...میتونی

آدما رو پیدا کنی

باهاشون حرف بزنی اونوقت می بینی که چقدر حرف واسه گفتن داری

وقتی با نگاه مشتاق به همراهات نگاه می کنی و اجازه می دی وارد روحت

بشن..باهات حرف بزنن و اگه

دوست داشتن باهات دردودل کنن..ارتباط با همون تبسم مهربون ادامه پیدا میکنه

هر کاری که می کنی رفیق..هر کلامی که بر زبون میاری ...هر قصدو تصمیمی که

داری..یا به زیبایی یه

رابطه تداوم می بخشه یا عمر لحظه های آشناییو کم می کنه

پس هیچ حرکتی رو بی اهمییت تلقی نکن

رابطه تو با خودت اغاز توست

حقیقت وجود تو از درک واقعیت های اطرافت ادراک می شه

چرا.....چرا ما این روزها از بیان کردن احساسمون می ترسیم

فقط این رو بدون هرجا..هرلحظه ای که بخوای می تونی یه رابطه زیبا رو بیافرینی!

امیدوار باش

از این لحظه به بعد تو آدم دیگه ای هستی...منم آدم دیگه ای هستم....و هر بار که

دیدمت از

یاد نمی برم که رابطه از یه نگاه شروع می شه .....با یه لبخند...با یه کلمه مثل

ای کاش بودی تا شانه هایت مرهم هق هق گریه های بی پایانم بود

و سینه پاکت ، صنوقچه رازهای درونم

ای کاش چادر شب دوباره بر شهر گسترده می شد

و خواب آن ملکه زیبایی همه چشمها را روی هم می گذاشت

تا هیچ کس شاهد دوستی ما نباشد و بر آن رشک نبرد

تا آتش این حسادتها دوستی ما را نسوزاند

بگذار دستان پر مهرت سهم آغشته به شوکران نفرت را از قلبم خارج کند

بگذار خزان و زمستان عمرم پایان یابد

و به امید رسیدن به تو بهار را پذیرا باشم

من عاشق هیچ کس نیستم ! من عاشق غروبم . عاشق نشستن و خیره شدن به غروب . من عاشق ابرم که هر چه شبنم از اوست . عاشق سنگ انداختن توی آب و گوش کردن به صدای دلنشین موج . من عاشق نشستن با دوستان پاک و عاشقم هستم . عاشق گوش کردن به دلاشون ، عاشق خنده هاشون و دیوونگی هاشون . آه چه حالی داره ! می تونم عاشق بشم وقتی بارون می باره . عاشق دلباختن با یک نگاهم . من عاشقم ! عاشق بغضهای خفته ام . عاشق بوسیدنم . عاشق درد و دل کردن برای دوستم و گریستن در حضورش . من عاشق سکوت مرموز دلهای شکسته ام . عاشق گم شدن و به اوج رسیدن در خیالم . من عاشق لحظات غروبم و عاشق برگ زرد خزان . عاشق خش خش برگها زیر پای یه عاشق دل شکسته ام . شاید این برگها هم تابع دل اوست ! ... در آخر اینکه من همراه غروب عاشق میشم و همه طول شبو تا صبح عاشق می مونم . به سرزمین خیال میروم و از عشق می نویسم . از احساس خوب عاشق بودن و در آخر می نویسم : دوستت دارم

حتماً برات پیش اومده که وقتی داری به آسمون نگاه میکنی ، یکی ازت بپرسه

" دوست داری کدوم ستاره مال تو باشه؟ " یا " داری به کدوم ستاره نگاه میکنی؟ "

اکثر آدما میگن : دارم به پرنورترین ستاره نگاه میکنم

ولــــــــی یادت باشــــــه

اونی که از همه پرنــــورتره ، علاوه بر تو ، چشــم خیلـــیای دیگـــه دنبالـــشه

به ســــتاره ای خیــــره شـــــو کـــه حتـــی اگــه کـم نوره

ولـــی مطـمئنی جــز خـودت هیچکس دیگـــه بهش چشـــم ندوخـته

میدونی چرا چائی داغ را با قند میخورن؟

چون پای هر سوزشی یه شیرینی ای هست

سخت نگیر ، به دلتم بد راه نده

از شیرینی ای که عایدت شده لذت ببر ، حتی اگه بدونی داری میسوزی

استفاده از تموم موقعیتها ،حتی کوچیک، برای ساختن خاطره های بزرگ کار سختی نیست

پسرکی دو خط سیاه موازی روی تخته کشید

خط اولی به دومی گفت ما می توانیم زندگی خوبی داشته باشیم

دومی قلبش تپید و لرزان گفت : بهترین زندگی

در همان زمان معلم بلند فریاد زد : " دو خط موازی هیچگاه به هم نمی رسند" و بچه ها هم تکرار کردند

دو خط موازی هیچگاه به هم نمی رسند مگر آنکه یکی از آن دو برای رسیدن به دیگری خود را بشکند

پس والسلام ای روزگار بی وفا

همیشه پیش خودم میگم یه خدای خوبی دارم که می تونم تموم دردامو بهش بگم ، یه خدای خوبی که نمی ذاره هیچکس رازمو بفهمه و آبرومو نمی بره نمی دونی چه ذوقی داره وقتی شبا موقع خواب باهاش درد و دل میکنم یا وقتی سحرا که هنوز هوا گرگ و میشه به عشق نماز پا می شم . نمی دونی چه لذتی داره وقتی تو اوج تنهایی آروم آروم اسمشو تو دلم میگم و اشکام سرازیر میشه . خودش می دونه که تو این دنیای به این بزرگی همه امیدم به خودشه ، خودش می دونه که تو این دنیا پشت و پناهم خودشه وقتی باهاش حرف می زنم صدام رو می شنوه و به حرفام گوش میده ، هیچ وقت ناامیدم نمی کنه ، آخه می دونم دوسم داره هیچ وقت نشده منو یه جایی جا بذاره ، حتی اگر شده آخرین ثانیه ها دستمو گرفته خوب میدونم چرا دلمو هیچ وقت نمیشکنه ،آخه من سحرا واسه دل شکسته ها دعا میکنم ، واسه مریضا ، گرفتارا ، خلاصه واسه همه آدم ها دعا می کنم چه خوب می شد اگه آدم ها واسه همدیگه دعا می کردند ،آره واسه عاقبت خیری هم دعا می کردن . شک نکن همسفر مطمئن باش تو این سفر دست خالی نمی مونی دعای ما مستجاب میشه آخه خودش گفته دعای دل شکسته رد نمیشه فقط یه دل پاک ، یه صبر ، یه توکل و ایمان قوی می خواد می خوام خدا رو قسم بدم ، قسم به خودش که نگاه به دل شکسته ها بیندازه و دلشونو شاد کنه می خوام خدا رو قسم بدم به مهربونی خودش همه مریضامونو شفا بده می خوام خدا رو قسم بدم به بزرگی و یگانگی خودش ، گناهامونو ببخشه نمی دونی چه آرامشی داره وقتی به درگاهش با خلوص نیت دعا میکنی نمی دونم که تو همسفرم میشی یا نه اما بیا امشب واسه همه دعا کنیم بیا هر شب بعد از دعای خیر واسه آدما به توکل خودش بخوابیم و به امید خودش در انتظار موفقیت باشیم بیا ای همسفر منو تنها نذار بیا با من دست خالی نمیمونی